Pokój, Wiara, Miłość, Nadzieja

Cztery świece spokojnie płonęły. Było tak cicho, że prawie usłyszałbyś ich rozmowę. Pierwsza

powiedziała : Ja jestem POKÓJ - niestety, ludzie nie potrafią mnie chronić. Myślę, że nie

pozostaje mi nic innego jak zgasnąć. I płomień tej świecy zgasł. Druga powiedziała :

Ja jestem WIARA - niestety nie jestem już nikomu potrzebna. Ludzie nie chcą o mnie nic

wiedzieć, nie ma sensu żebym dalej płonęła ! Ledwo to powiedziała, lekki powiew wiatru

zgasił ją. Bardzo smutna trzecia świeca powiedziała : Ja jestem MIŁOŚĆ - Nie mam już siły

dalej płonąć. Ludziom nie zależy na mnie i nie chcą mnie rozumieć. Nienawidzą najbardziej tych,

którzy ich najbardziej kochają... czyli swoich najbliższych... I nie czekając długo ta świeca zgasła.

Nagle do pokoju weszło dziecko i zobaczyło trzy zgaszone świece. Przestraszone zawołało, Co

robicie ?! Musicie płonąć - boje się ciemności !! Wzruszona czwarta świeca powiedziała :

Nie bój sie i nie płacz, dopóki ja płonę, zawsze możesz zapalić tamte trzy świece. Ja jestem

NADZIEJĄ. Z błyszczącymi i pełnymi łzami oczyma, dziecko wzięło czwarta świecę i zapaliło

trzy pozostałe płomienie.