Przestaje mieć nadzieję na zmiany

Wiesz... siedzę teraz na łóżku, przytulona do miśka, z kubkiem kawy w dłoni zastanawiam się nad swoim życiem... coś tu jest nie tak, wiesz? siedzę i wiem, że czegoś mi brakuje, ale za cholerę nie potrafię dojść do tego, co jest mi tak potrzebne, że myślę o tym o 5.16, mając 20 minut do wyjścia. pomijam fakt, że nic jeszcze wokół siebie nie zrobiłam... bo dla kogo mam się starać? wszyscy już tak przyzwyczaili się do mojego codziennego wyglądu, że nawet nie zauważą mojego nieogarnięcia... myślisz, że warto dobrze wyglądać, nie mając komu się podobać? ostatnio jest mi ciężko. nikt nie wie jak jest naprawdę, bo codzienny makijaż zakrywa oznaki nieprzespanych nocy, a uśmiech odwraca uwagę... będzie lepiej, prawda? proszę, powiedz, że będzie dobrze, bo powoli przestaje mieć nadzieję na zmiany.